De eerste keer dat ik in Frankrijk op vakantie was heb ik voornamelijk in de auto gezeten.
Elke avond reden we steevast iets te lang door.
We kwamen in de schemer door kleine dorpen waar hier en daar al een lamp aan was.
De schilderijen van Henri Le Sidaner (1862-1939) geven me precies hetzelfde weemoedige gevoel:
In die huizen is het warm en goed, en je zou er binnengelaten worden als je aanbelde, maar dat doe je niet, en zo is het eigenlijk goed.
Reactie schrijven